Vandaag is het op de kop af 18 jaar geleden dat Cobie (kortweg: "Coob") aantrad. Cobie is mijn hulp in de huishouding. Of liever gezegd: Cobie is de huishouding, want benevens de dagelijkse vaatmaschinehandelingen en het opschudden der kussentjes, doet Coob alles. Ze wast, strijkt, zuigt, poetst, stomerijt en beheert zelfstandig de huishoutpot voor duistere huishoudchemicaliën als Pletzzz (dat is althans wat ik steeds versta), bleek en doekjes.
Cobie kwijt zich heldhaftig van haar taak als Hoofd van de Huishouding. Sterker nog, regelmatig krijgen Anita, ik en de 2 katten genadeloos op ons falie als we weer eens iets hebben gedaan dat niet strookt met het handboek Cobie. Ik noem maar wat: een T-shirt op het verkeerde stapeltje in de kast leggen of zo. "Het is mijn huis" klinkt het dan steevast. Uit Cobies mond dan wel te verstaan. Want ik zou dat niet durven roepen, uit angst om niet langer door haar gedoogd te worden.
Coob heeft in de loop der jaren een aantal merkwaardige tikjes ontwikkeld. Zo vond ik met grote regelmaat een vijftal lege kilopakken zout in mijn vuilnisbak. Ik heb toen maar alle moed verzameld om Cobie eens naar haar zoutconsumptie te vragen. "In de tuin" was haar verbijsterende antwoord. "Dat ligt in de tuin". Het zout bleek onderdeel van Cobies strategie om het onkruit tussen de antieke gebakken Waal in mijn achtertuin terug te dringen. Dat er inmiddels niets anders meer groeit dan plastic palmbomen en een opblaasgeranium, a lá.
Ook gooit zij ongevraagd nog wel eens wat weg. Bij voorkeur mijn favoriete overhemden, als zij meent dat die toch echt niet meer kunnen. Of 120 jaar oude verorven antieke kristallen wijnglazen ("Pfff, daar had je er toch nog maar 2 van...). Of het met kokkels begroeide Coca Cola flesje dat ik eens van een Cubaanse duikmaat kreeg. Bijzonder, omdat het door hem van de bodem was gehaald, in 1947 in Cuba was gebotteld en er sinds de Amerikaanse quarantaine geen cola USA meer het eiland opkomst. "Tja wist ik veel....bij mij gaan lege flessen in de glasbak."
Toch zou ik Coob voor geen goud willen missen, de schat. Ook al loop in vandaag in een roze onderbroek omdat in de was een rood jurkje bij mijn undies een vernietigend effect heeft gehad. Ik zei het toch. Die nieuwe kleurslurpdoekjes werken niet, muts!
Reacties