Fascinerend wat er zich in Nijmegen afspeelt, sinds één van onze oertradities werd afgeblazen na doden en gewonden in het wandelpeloton. Net op TV: een vertegenwoordigster van Horeca Nederland die het enerzijds wel triest vond, maar anderzijds ook een rampzalige omzetderving voor de Nijmeegse leden voorzag. De Junior verslaggever van het NOS Journaal hield net in de 6 uur editie, de organisatie zo'n beetje hoofdelijk aansprakelijk voor de hitte en kondigde, geheel voor eigen rekening overigens, "ongetwijfeld grote veranderingen" aan voor de 91e editie volgend jaar.
En dan al die boze wandelaars die wèl voor de Vierdaagse hadden getraind en niet konden begrijpen dat ze nu de "dupe" werden van die sukkels die aan den lijve hebben ondervonden dat de jaarlijkse bijeenkomst van Jo met de banjo en al haar vriendinnen en vrienden beslist geen kattenpis is.
Toegegeven: Je hebt ze ertussen die besluiten om ondanks de krat bier en de 2 pakjes Marlboro per dag de marathon van New York te lopen, of -in dit geval- de Vierdaagse. Voor iemand zoals ik, die de auto naar de brievenbus hier op de hoek neemt, zijn dat soort heroïsche beslissingen volstrekt onbegrijpelijk. Maar dat is niet het punt.
Het punt is dat het afbreken van de ene traditie, pijnlijk duidelijk onze andere Nationale traditie toont: krampachtigheid, verongelijktheid en dat irritante vingertje van de pers dat meer insinuerend dan concluderend, de volledige verantwoordelijkheid in de richting van de organisatie schuift.
De keuze tussen de dood en de Gladiolen, werd gisterenavond in het voordeel van de eerste beslist. De meeste wandelaars lagen al op bed toen het bericht rond 22.00 uur wereldkundig werd, zodat ze de volgende morgen om 05.00 voor Jacobus Kwak aan de start verschenen. Een klassiek geval van miscom en misplan dat voor de eerste commotie zorgde. Het is interessant om te zien hoe de boel vervolgens ontspoorde.
Ik fantaseer terug naar het moment dat het bericht van de overleden wandelaars het organisatie-comité bereikt. De vrijwillige liefhebbers die zich plots onder professionele druk zien geplaatst, praten wel met politie, gemeente, medische diensten en weersverwachters en volgen hun adviezen om te stoppen, maar denken de boel vervolgens onvoldoende rationeel door. Waarom nu stoppen? Wat zijn de praktische consequenties? Hebben we onze damage control op een rij? Waarom niet morgen stoppen, waardig, aan het eind van de dag? Waarom gaan we niet door en zorgen we voor extra paramedics en water? Waarom korten we de tochten niet in?
In Amerika is dat het moment, dat er een vierkante kortgeschoren 4-sterren generaal op TV komt, die met vochtige ogen stelt dat de slachtoffers niets liever hadden gewild dan dat er werd doorgegaan. En zelfs de Olympische Spelen van Munchen gingen verder na het gijzelingsdrama waarbij de halve Israelische ploeg werd uitgemoord.
Er waren dus tal van alternatieven voor stoppen. En de Vierdaagse had bovendien enige ervaring met het onderwerp, want al in 1927 en ook halverwege de jaren 90, heeft het extreem warme weer tijdens de Vierdaagse slachtoffers gemaakt. Toen heeft de rest van het peloton de natte zakdoek gewoon wat steviger om het hoofd geknoopt en is doorgemarcheerd.
Dit keer dus niet. Wat de doorslaggevende reden ook is, de organisatie is tot hun -overigens even legitieme- beslissing gekomen om per onmiddellijk te stoppen. En dat is het dan. De organisatie beslist vanuit de realistische risico's van de aanhoudende warmte. En dan moet niemand verder nog zeuren. En zeker niet die commerciële beunhazen die hun omzet naar de knoppen zien gaan of die bleekneus die vanuit de ziekenomroep Vlaardingen, thans zijn eerste klussie voor het NOS Journaal staat te doen.
De pers duwt onze goedwillende organisatoren in een onmogelijke spagaat, zoals altijd op zoek naar de achterkant van het gelijk. Met een grote voorliefde voor het tonen van verongelijkte wandelaars en jammerende ondernemers wordt de woordvoerder namens de organisatie toegehijgd hoe het nu met al die andere wandelaars moet, of de feesten nog doorgaan, hoeveel de schade bedraagt, wie die gaat betalen en in welke mate de organisatie verantwoordelijk te houden is.
Krampachtig tracht hij iedereen te vriend te houden, met teksten als: "we zijn wel gestopt, maar we hopen dat iedereen voor de feesten blijft" terwijl toch in feite het antwoord zou moeten luiden: "we hebben de Vierdaagse gestopt uit piëteit met de slachtoffers en om verder leed in deze hitte te voorkomen. Dat is voor iedereen heel jammer. Ik hoop dat die beslissing zowel bij u, onze deelnemers en toeleveranciers op eenzelfde piëteit en begip mogen rekenen".
Met andere woorden: We zijn gestopt. Het was volgens alle specialisten onverantwoordelijk om door te gaan. Ga naar huis. Kom volgend jaar terug en bereidt je dan wèl een beetje voor. Daar hebben we notabene een site voor! En voor de rest: graag enig begrip voor het feit dat ons wandelfeest twee doden te betreuren heeft, misschien op dit moment zelfs een derde, er 69 man in het ziekenhuis ligt en God weet hoeveel méér als we waren doorgegaan. Kappen dus met dat gejank!
Op dezelfde site worden wandelaars door Voorzitter Jansen keurig bericht. Hij belooft zelfs de "ongetwijfeld vele vragen" binnenkort per brief aan alle wandelaars te beantwoorden. Zo'n man heeft er ook niet om gevraagd. Die verdient toch een bloemetje? Gladiolen zàt!
Reacties