"Goedemiddag met RTL 4" klonk het vanmorgen rond half elf. "Voor Editie NL van vanavond zoeken we commentaar op het schandaal dat in Den Haag is uitgebroken sinds de gemeente een feestje organiseert van 190.000 euro rond de introductie van het nieuwe stadslogo".
Nu was dat "schandaal" nog niet tot huize Captijn doorgedrongen. En eerlijk gezegd, toen ik het bewuste AD stukje waar de redactie van Editie NL op in wilde springen op mijn scherm Googelde, had ik ook niet de indruk dat het in enige verhouding stond tot het andere nieuwsbericht van vandaag, dat het Ministerie van Defentie in Bagdad een half miljard Amerikaanse dollars achterover had gedrukt....
Het AD sprak schande van het feit dat het feestje van één uur voor 1.500 man, ruim 52 euro per seconde kostte. In mijn termen: ongeveer 126 euro per persoon. Voor het duurste medium in termen van kosten per kop, vind ik dat geen schrikbarend bedrag. Maar ja, als het om gemeenschapsgeld gaat, doet partijpolitiek gewin al snel de knuppel in het hoenderhok landen.
Na de redacteur, belde de verslaggever. Het idee was om met een evenementenorganisator te bespreken wat er nog meer voor "leuks" met 190.000 euro te doen was. Ik heb toen geduldig uitgelegd, dat er slechts een arbitraire relatie is tussen kosten en "leuk" en dat het in het Haagse kader interessanter zou zijn om te spreken over kosten versus effectiviteit.
Of men niet hetzelfde voor minder kon doen? Ik bespaarde immers moeiteloos 20 mille op de vermoedelijke Haagse begroting. Of dat men het doel: "het nieuwe logo c.q. elan tussen de oren van heel Den Haag te krijgen" niet effectiever zou kunnen bereiken dan met een feessie voor 1.500 stadsgenoten? Hetgeen naar mijn smaak voor ongeveer de helft van de poen met andere media zou zijn gelukt.
Maar nee, dat was nu ook weer niet de bedoeling. Hij zou de rol spelen van opdrachtgever die een feest van 2 uur wilde organiseren voor 10.000 man. Het argument dat hij appels met peren zou vergelijken als hij alle parameters zou veranderen en het daardoor onmogelijk zou worden om een conclusie te trekken die nog enigszins in relatie tot de Haagse commotie stond, deerde hem niet.
Ik keek op mijn horloge. Het was 12.10. Om 13.00 zou hij met cameraploeg in het kielzog voor mijn deur staan. Of ik een cateraar zou kunnen regelen, het liefst met hapjes. En een artiestenbureau dat wat over artiesten zou vertellen. Even kon ik de gedachte niet onderdrukken: "en of je in 50 minuten ook nog even een sambadansende chimpansee in een cheerleaderuniform uit je kont kunt toveren...".
Mijn favoriete catervriend Ben van Kitchen2Go bleek bereid om zijn familiedagje in Walibi even te verruilen voor mijn keukentafel. In artiestenland had men aanzienlijk minder trek. Affijn, een lang verhaal kort: we hebben een paar uurtjes zitten "droogproduceren" om erachter te komen dat zijn feessie voor 10.000 man minimaal 350.000 euro zou gaan kosten.
Het goede nieuws is dat het absolute bedrag -ondanks het aanzienlijk grotere bereik en de dito geslonken kosten per contact (35 i.p.v. 126 euro)- in de Haagse Gemeenteraad voor nog een véél grotere bak herrie zou hebben gezorgd. Nu viel het tenminste nog een beetje mee.
Het slechte nieuws is dat het uiteindelijk uitgezonden item geen enkele relatie houdt met de nieuwswaarde-, noch de aankondiging ervan. Als je als programmamaker de keuze hebt tussen een goed item en een niemandalletje en je kiest verkeerd, beleef ik zo'n moment waarop ik me weer realiseer, hoe gelukkig ik ben dat ik geen TV meer maak...
Reacties