Ik weet nog goed dat we in januari 1990 verhuisden naar ons eerste echte kantoor aan de Burgemeester Stramanweg te Amsterdam. State-of-the-art natuurlijk. Mannen in witte pakken kwamen voorzichtig voor ongeveer 15.000 gulden, onze allereerste netwerkserver binnen tillen. Met bevende handen werd het monster voorzichtig neergezet in het midden van een speciale gekoelde ruimte. Wij waren klaar voor de toekomst!
"Weet u zeker dat u zoveel capaciteit nodig hebt?" had de verkoper aan ons gevraagd. "Ach, we kopen 'm op de groei" hadden we terug gebluft. 750 Mb. Wat moest je daar in Godsnaam allemaal op kwijt. Wordperfect 4.2. documentjes van een paar Kb zouden het schijfje nauwelijks belasten, zo werd ons verzekerd. Zevenhonderdvijftig megabytes. Jawel, mééégabytes. De verkoper had nog net niet gezegd dat onze kleinkinderen bij de verdeling van de erfenis om zit hoogstandje van technisch vernuft zouden vechten.
Sindsdien heeft dit toneelstukje zich iedere drie jaar herhaald omdat de telkens op de groei gekochte server na twee en een half jaar toch alweer behoorlijk begon te knellen. En even zovele keren keken we elkaar tevreden aan met een blik van: "zo, wij kunnen er voorlopig weer even tegen. Dit moet toch echt voor de komende 10 jaar genoeg zijn".
Zo ook zojuist. Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar de fonkelnieuwe, bloednerveuze, tot op de tanden bewapende, volledig webbased, highspeed schijvenspeler van 2 1/2 Terrabyte. Ruim 3300 keer ruimer in z'n jas en astronomisch veel sneller dan ons eerste dataknooppuntje (...maar niet duurder!). Hoewel we elkaar zojuist tevreden op de schouders hebben geklopt, weet ik nu al dat één van ons -de Judas die nu het meest tevreden ja loopt te knikken- binnen twee jaar zwetend komt melden dat we de boel al weer gevaarlijk aan het dichtmetselen zijn. Hoelang zal het duren voordat de belastingdienst besluit om de VPB, wegens uiterst lucratief, aan te vullen met de Terrabytebelasting? Ze zijn er in ieder geval gek genoeg voor...
Reacties