We hebben hier een weekendabonnement op de de Telegraaf. Doordeweek komt het nieuws van Nu.nl, TV, BNR en blogs, maar de meeste ruimte op het dienblad waarop het zaterdagontbijt op bed wordt bezorgd, wordt ingenomen door "de dikste van Nederland". En weet u? Na de eerste zes pagina's ben ik wekelijks geheel klaar voor een vulminerend weblogje over de staat waarin Nederland en haar bewoners verkeren.
Nu onderdruk ik die neiging doorgaans met groot succes (of vanwege de aanvang van mijn favoriete BBC programma; Saturday Kitchen) en moet je vooral niet alles geloven wat er in de krant staat, maar het DNA is kristal helder. De voorpagina van deze zaterdag werkte zo explosief op mijn "zijn-ze-nu-helemaal-van-God-los zenuw", dat ik me deze week even niet meer kon bedwingen.
"Zorgsalarissen hoeven niet aan de Balkenende-norm te voldoen". Als er godverdegodver één tak van sport is waar miljarden aan goed geld naar kwaad gedragen wordt aan opgepompte kosten- en managementstructuren is het wel in de zorg. Terwijl een patiënt zich zo langzamerhand bij de apotheek, als aan de witte pomp voelt en verzekeraars nu en masse de aanvullende verzekeringen aan het uitkleden zijn, kan de humidor met Cohiba's van de vaderlandse zorgbestuurders nog verder open.
De firma Fortis ondertussen, voorspelt een totale meltdown van de wereldeconomie over "enkele weken tot maanden" en werpt zandzakken op rond zijn vermogen middels dealtjes met Chinezen, Russen en kameraad Khadaffi. Als zij en hun wereldwijde collegae, hun plek onder de guillotines op de Dam al niet verdienden door de economie kapot te speculeren, te graaien en te woekeren, zetten ze nu de deuren van ons economisch cultuurgoed open voor mafiosi en terroristen en belonen hun topman met een bonus-slash-waardeverminderingscompensatie op zijn optiepakketje van 2.5 miljoen euro.
Want tja, als je 15 miljard van de waarde van je onderneming weet te laten verdampen, dan toch zeker niet van je eigen aandeeltjes. Je kan namelijk errûg lastig rondkomen van een salaris dat recentelijk, buiten de aandeelhouders om- met nog eens 73% werd verhoogd. Hij voert daarmee met trots de VEB Graai Top 10 aan.
En ons kabinet lijkt geen haar beter. De voorpagina kopt: "Kabinet verslaafd aan belastingen". Meneer Bos en zijn handpopje de Jager verwoesten in rap tempo de koopkracht van de Nederlandse burgers en de slagkracht van de vaderlandse ondernemers met hun verbijsterende en vooral contraproductieve gegraai.
En dan gaat het mij nog niet eens zozeer om het feit dat de overheid zich meer toeëigent. Maar bij ons thuis gaat: "duurder", hand in hand met: "beter". En daar zie ik helemaal niets van. Zwaar gehandicapten moeten voortaan hun belastingcompensatie van 2.500 euro inleveren in ruil voor een nieuwe aalmoes van 450 euro. En terwijl de twee grootste olieslurpers ter wereld nog steeds tanken voor 22, respectievelijk 65 eurocent per liter, doneren wij als brave Hendirk inmiddels meer dan 1,65 voor die zelfde liter aan het goede doel, om de inhoud van onze tank vervolgens in de onacceptabele files verdampen. De schatkist blij. De aandeelhouders van Shell héél blij. De economie en de natuur echter not amused.
En waarin "investeert" de overheid? In biobrandstof. Knap werk jongens! Zelfs in deze experimentele fase is het jullie gelukt om daarmee de voedselprijzen in de wereld op te jagen en half Afrika weer in de hongersnood te dwingen.
Maar voor mij was de topperrrrrrrr van de week, de wijze waarop de antirook fundamentalisten hun "overwinning" vieren. De stichting Stivoro (u weet wel, "voor een rookvrije wereld") lanceerde een werkelijk stuitend moraliserende radiocampagne om nog eens in te wrijven wat we allemaal al weten. Per 1 juli is het neuswarmertje verbannen uit de horeca. De Telegraaf kopt: "Nog één weekend dat de kroegen en disco's blauw staan" en "Naar buiten met die peuk". Vanaf deze plek feliciteer ik iedereen die al demontratief begint te hoesten als iemand zijn pakje trekt van harte met deze zege.
Ik zie alleen één probleem. Wat nu? Gaan jullie nu eindelijk voor die te hard pratende of telefonerende medemens om jullie tere trommelvliesjes te sparen. Die veel te dikke creosoot achterna, die met zijn luidruchtige tafelmanieren jullie netvliezen bedreigt of misschien die offensive smelling untermensch, die met zijn even ongelukkige als overdadige au de toilettekeuze alsnog jullie fragiele neusje en babyroze longetjes ruïneert? Er is immers altijd wel een reden om jullie misereabele bestaantje te verlichten door anderen jullie pathetische belangetje op te leggen.
Als jullie nu ècht ballen hadden trokken jullie ten strijde tegen de baby boomers. Ze kregen alles van hun hard werkende ouders, flierefloten door het leven, verzieken nu ons leefklimaat door hun gegraai op topposities en vreten straks onze AOW op. Maar dat zal jullie wel te lastig zijn, gezien de hoge concentratie van deze uitvreetgeneratie in jullie gelederen.
De stroom van dit soort weerzinwekkende berichten is inmiddels zo groot dat zelfs Jantje Brinker vingers en tenen te kort komt om de dijk te dichten. Wat moet je? Berusten? Vechten? De middelvinger heffen en vertrekken? Ik ben in ieder geval geen type voor berusting. En wegwezen voelt toch en beetje als tja...verraad of zo. Er is in ons land zoveel om voor te vechten. Nu alleen de vorm nog.
Reacties