De vlinders in de buik dansen in overdrive. De lancering van BENG!, mijn nieuwe bureau in Amsterdam en New York, is een feit. Felicitaties stromen binnen, de strakke site die Bas Boerman voor mij vormgaf, heeft in de eerste 48 uur louter lovende kritieken en bijna 6.000 pageviews geturft en we zijn bovendien back in touch met de wat meer verwaterde uithoeken van ons netwerkje.
Vroegûh ging je voor een introductie de (vak)pers in, die niet zelden jouw persberichtje klakkeloos copy-pasten, zeker als je daarbij een advertentie afnam. Bestens kreeg je dan de nodige reacties, hingen er een paar journalisten aan de lijn die her en der wat milimeters produceerden en dan heette de operatie "geslaagd".
Nu hadden we dit keer het plan om de site zachtkens vast live te zetten en in het nieuwe jaar echt los te gaan. Maar 2 tweets, één van @basboerman en één van @ondergetekende, schopten dat plannetje overhoop. Een vrachttrein aan sympathieke retweets en warme reacties kwam oorverdovend van links, met bovenstaand gevolg.
En dan zie je hoe traditionele media de strijd aan het verliezen zijn. Zeker de vakbladen van de event industrie in Nederland. Nooit te belazerd om breed uit te wijden over iedere puntenslijper die er in die sector wordt aangeschaft, maar nu.... geen woord. Ja... in België.
Ze volgen mijn tweets, zijn innig geLinkedInt...wat is dat? Gewoon niet opletten? Stinkt de oude man inmiddels uit het giecheltje? Of blijven ze echt steken op het niveau 1990, toen de wereld nog rozekleurig was, de business boomde en men bovenop het nieuws zat van smaakmakers die het vak naar het volgende niveau hielpen.
Is het anno 2010 te eng om uit de voorhoede te berichten terwijl een substantieel deel van de traditionele branche zwaar ademend aan de slangen hangt? Geen golfjes maken want dat zou onze krimpende inkomstenbron helemaal fataal worden? Tijd voor een reality checkje. Wordt vervolgd...
Reacties