De gehele evenementenbranche is in paniek. De WKR komt er aan. Deze regelt “onkostenvergoe- dingen en verstrekkingen” aan medewerkers van bedrijven buiten het reguliere salaris en bepaalt –plat gezegd- de condities waaronder deze al dan niet belast zijn. Denk aan zaken als kerstpakketten, fietsen, reiskosten, parkeergeld of evenementen.
De paniek in de industrie wordt gedreven door het spook dat bedrijven geen evenementen voor hun medewerkers zullen organiseren als die niet binnen de vrije ruimte van 1,6% van de totale loonsom passen en dus buitenproportioneel belast worden. Dat zou de deaud van de branche betekenen. “En daar krijgen we allemaal mee te maken” aldus vakpublicaties met opgewonden rode konen.
Even los van de specifieke details van de meet- en regeltechniek van de regeling m.b.t. evenementen, is het fundamenteel bizar dat een event primair als loonkosten of verstrekking wordt gezien.
Waarom zijn wij als industrie zo slecht georganiseerd dat we niet schouder aan schouder in staat zijn om Jan Kees de Jager en zijn ambtenaren rationeel te overtuigen van de strategische en zakelijke waarde van events? We zijn nu met een goedbedoeld Haags bakje op het Ministerie het bos in gestuurd.
De WKR gaat thans uit van de inmiddels zeldzame uitzondering, dat een evenement in basis om “een leuk extraatje voor de mensen” gaat, in plaats van om een instrument met een waardevolle impact op internal branding, HR, motivatie en verkoopstimulering, om er maar eens vier in deze context te noemen. Yep, daar gaan we weer: kosten versus waarden. De discussie die de essentie van ons vak beheerst, maar ook in dit verband niet volwassen wordt gevoerd.
Idealiter was de huidige WKR regeling evenementen er door een goede lobby nooit gekomen. Het uitgangspunt is aantoonbaar fundamenteel verkeerd en de uitzonderingen maken het tot een ineffectieve gatenkaas. Om te beginnen omdat geen weldenkend bedrijf vandaag de dag nog evenementen organiseert zonder achterliggend zakelijk c.q. strategisch doel. En die zijn in beginsel vrijgesteld.
En zelfs al zou je bij wijze van spreken, consequent ieder jaar een vrachtwagen Jack Daniels, een paar kilo Colombiaanse neusvreugde en een paar touringcars schaars geklede lekkernijen de kantine in jagen met als enige enige boodschap: “come and get it!’, zolang je de gebruikelijkheidstoets doorstaat, is het nog steeds denkbaar dat je die kosten belastingvrij mag opvoeren. Zou in ieder geval een leuk proefprocesje zijn….
Nu ligt er een soort van gedrocht waarin getracht is om business en pleasure te scheiden. Een bijeenkomst in een tent op je eigen parkeerterrein wordt merkwaardigerwijs minder als “beloning of verstrekking” ingeschaald dan hetzelfde programma in een evenementenlocatie buiten het eigen bedrijfsterrein. Een drankje kan er onder voorwaarden wel door de beugel, maar een hapje weer niet, tenzij, vermits…. Mijn god, hou toch op met dat gekruidenier!
Los van het feit dat weer een leger accountants en ambtenaren hun ganzenveer kunnen slijpen, is het een regeling geworden met aan de ene kant uitzonderingen waar je in rugcrawl doorheen kunt zwemmen en die aan de andere kant een negatieve incentive biedt aan panikerende werkgevers om het medium in te zetten, of zelfs een “strategische legitimatie”, om het event überhaupt maar uit het toch al krappe budget te schrappen. En als daarmee dan een hele industrie richting het randje wordt geduwd, zoals doomscenario’s suggereren… tja, dan heb je als overheid uiteindelijk helemaal drie keer niks.
Er staat geen CPB op mijn voorhoofd, maar mijn water zegt dat de overheid de bijdrage van onze industrie aan haar acute miljardenzucht, sneller en effectiever zou kunnen incasseren via een “werkwaarde regeling”.
Medewerkers die middels evenementen e.d. goed gefocust en gemotiveerd worden, stuwen het bedrijfsresultaat van hun werkgever –en daarmee de hele Nederlandse bedrijvigheid- immers veel effectiever op ten bate van hogere inkomsten uit omzetbelasting en VPB, dan de netto bijdrage aan de schatkist –if any- die uiteindelijk uit deze werkkostenregeling te verwachten vallen.
Los van ineffectief is de regeling ook vreselijk inconsequent. In Europees verband worden momenteel miljarden vrijgemaakt (of is dat tegenwoordig bijgeleend?) om de motor van de economie en de werkgelegenheid weer aan te jagen. Dan moet je vooral als overheid een even simpele als effectieve prikkel daartoe om zeep helpen.
Maar voorlopig is het wat het is. En hebben wij als eventprofessionals de taak om onze opdrachtgevers WKR resistente oplossingen te bieden. En die zijn er legio. Sterker nog: ze zijn bij BENG! uit voorraad leverbaar….
Reacties