De beste wensen voor 2010. Het jaar waarin ik 50 wordt. Mijn God, what a ride tot dusver. Zo eentje waarvan mijn opa vroeger zei: “nou, die heeft ‘m ook niet met pissen versleten”.
Ik heb radio gemaakt, TV, theater, evenementen, campagnes en acties en heb daarbij ieder denkbaar medium geïntegreerd ingezet. Samengewerkt met grote, vaak beroemde, talenten uit binnen en buitenland. Heb hele volkstammen aan een baan of een inzicht geholpen. Heb een steentje bijgedragen aan de ontwikkeling van gestructureerde relatiemarketing, 2 boeken geschreven en aan een aantal bijgedragen. Talloze interviews, columns, workshops en gastcolleges aan hoge scholen en universiteiten voortgebracht. Prijzen gewonnen en als juryvoorzitter uitgereikt. Ben reeds op jonge leeftijd “de grootste prijzendelver uit de eventhistorie” genoemd, “goeroe” en “inspirator”. Maar ook regelmatig: “die lul van een Captijn met z’n grote bek”.
Bijna achteloos heb ik de mij toegewezen talenten altijd benut om her en der wat grenzen op te schuiven. Zoals Captain Kirk het zo treffend noemt: “to boldly go where no one has gone before”. Dat doen en dan constateren dat het succes ervan mensen heel erg blij maakt, is altijd mijn kick geweest.
Maar als je op zo’n reflectief moment aan het begin van je kroonjaar achterom kijkt, dan vallen ook de verschillen tussen “toen” en “nu” je op. Ik heb resultaatgerichtheid zien veranderen in procesgerichtheid. Individueel ondernemerschap in het ontduiken van verantwoordelijkheden. Ego belangrijker zien worden dan dienstbaarheid. En wederzijds respect en vertrouwen plaats zien maken voor een pluriformiteit aan individuele “agenda’s”. Heel veel energie die je in kwaliteit en wederzijds rendement had kunnen stoppen, heb ik zo verloren zien gaan aan opportunistisch gemanoeuvreer en ass covering.
In dat kader had de Koningin wel een beetje gelijk in haar kerstboodschap. We kijken elkaar steeds minder recht in de ogen. Achter het veilige beeldscherm of display zijn we onkwetsbaar. We zijn de koning van het land van IK, verhufteren met de dag, zonder ons te bekommeren wat dat met medemensen doet. En guess what? We komen er nog mee weg ook.
Anno 2010 hebben we de mond vol van sociaal, als in netwerken en delen. In die context is het opvallend dat het woord “ontvrienden” tot woord van het jaar gekozen is. Hoewel, als die beweging gelezen mag worden als eerste sprankje van het collectieve besef dat kwaliteit uiteindelijk altijd belangrijker is dan kwantiteit, dan is er hoop.
Mijn innige wens voor het nieuwe jaar is dat we ons (weer) gaan beseffen dat het leven uiteindelijk maar drie kernwaarden draait: wederzijds vertrouwen, wederzijds respect en het wederzijds gunnen van rendement. Je kunt simpelweg iedere stukgelopen relatie –zakelijk en privé- analyseren en constateren dat het uiteindelijk aan één of meer daarvan ontbrak.
“Wederzijds” is om die reden ook het sleutelbegrip in “delen”. En om die beweging tot een succes te maken zullen we dat begrip weer moeten omarmen. Naast een puike gezondheid, liefde en succes bij alles dat u doet, wens ik u vooral het lef dat u iedereen die niet bereid is om dat begrip toe te passen, pontificaal ontvrienden zult.
Mijn motto voor 2010: Lucebert had het mis. Waarde is uiteindelijk niet weerloos.
Laatste reacties