In heel Europa gaan stemmen op om de event industrie drastisch te hervormen. Zo groeit er een Europese community onder de noemer: “7C Manifesto”. Tijdens de eerste internationale ROI conventie in Luxemburg geïnspireerd door Christian Seidenstücker, de Europese voorman van ISIS. 7 begrippen met een “C”, die de toekomst van ons prachtvak gaan maken of breken: Change, Content, Creativity, Credibility, Connectivity, Cooperation and Cost- effectiveness.
Positieve signalen van internationale eventprofessionals die de verhalen over die kl**eklanten, die k** bureaus waarvan er altijd wel eentje onder de prijs duikt, die leveranciers die steeds meer het bureau lijken te vervangen en dat dubbeltje waarvoor je kunt doodvallen spuugzat zijn en zich weigeren te conformeren aan die slachtbankelijke berusting in het feit dat de wereld is veranderd en dat de economie de boosdoener is. What can you do?
Mijn stelling is: SAMEN een heleboel! Dat de economie wellicht als katalysator mag worden aangemerkt is evident, maar de feitelijke oorzaak voor de huidige marktverhoudingen is een andere: de hele waardeketen in ons vak staat compleet uit het lood.
De Waardeketen.
Die begint bij de CFO van een onderneming die vandaag de dag een solide, rationele reden moet hebben om de handtekening te zetten onder de “investering” in een evenementenbudget. Marketeers en event managers moeten hem/haar van die reden overtuigen. Het is zowel aan opleiders, als de event industrie, om daarvoor de argumenten én de bewijslast aan te dragen.
In de maand waarin zowel het bericht kwam dat een prominente eventmanager, door haar werkgever, wegens overcompleet aan de dijk is gezet en een 3-voudig Gouden Giraffe winnaar is omgewaaid omdat die zijn enorme toegevoegde waarde niet meer kon verkopen, is de vraag meer dan relevant: waarom slagen we er maar niet in om de ROI (lees: harde waarde) van ons medium aan te tonen?
Het enige medium dat alle zintuigen fysiek ter beschikking heeft om bij doelgroepen van “nee”, “ja” te maken. Om hen relevant en fysiek te binden aan merken, aan werkgevers, aan producten en aan communities. Misschien wel het sociaalste aller social media, die uiteindelijk toch ergens fysiek “aan land” moeten komen. Het medium als een multi-zintuiglijke supermarkt. Waarin mensen worden verleid om aan de kassa te komen met een karretje dat net even voller is dan dat ze vooraf hadden bedacht. Nauwkeurig inzetbaar. Met prognosticeerbaar, bestuurbaar en keihard resultaat.
Hoewel de mechanieken daarvan reeds in 1956 (wanneer?? NEGENTIENZESENVIJFTIG!!) zijn gepubliceerd, wordt daaraan in die inmiddels belachelijke hoeveelheid tot glimmens toe opgepoetste Event Management opleidingen, nauwelijks tot geen aandacht besteed. Van HBO tot ROC: alle managen ze het (organisatie) proces en niet het resultaat. En de buitengewoon zinvolle cursussen van Elling Hamso’s European ROI Institute, worden in Nederland slechts bedroevend mondjesmaat door eventprofessionals gevolgd.
De eerste columns over de vraag of evenementen nu een kostenpost zijn of een zinnige investering van bedrijven in hard rendement, dateren uit het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw. De ironie is, dat ons krachtige medium ruim 20 jaar later, nog steeds bij het eerste zuchtje economische tegenwind, door de gemiddelde CFO als eerste uit de begroting wordt geschrapt. Wie zijn waarde niet kan aantonen, krijgt geen geld. En geef ze eens ongelijk!
In plaats van SAMEN, met de hele keten, de harde waarde van ons prachtmedium te optimaliseren –zoals dat bijvoorbeeld in de VS gebeurt- dwingen we elkaar vandaag de dag, om steeds meer voor steeds minder te leveren. We vervangen inmiddels zelfs gespecialiseerde waardeleveranciers als –ik noem maar wat- de professionele fotograaf voor de vriend van de juffrouw van de kantine, die ook een leuke camera heeft.
“Cutting corners” is de oplossing niet. De waardevolle ambachten om zeep helpen waarop onze industrie is groot geworden, evenmin. Procesverantwoordelijken mogen dan menen –of als opportunistische onderhandelingstechniek stellen- dat een vliegtuig met één vleugel ook wel zal vliegen, maar iedere weldenkende resultaatdenker weet dat een dergelijk vliegtuig alleen maar omlaag kan spiralen. En dat is precies waar onze industrie harder dan ooit voor moet waken.
Één ding is zeker: het is hoog tijd dat we oude conventies overboord zetten en dat we de waardeketen opnieuw laden. We moeten eindelijk eens gaan uitdragen dat de bijdrage van ons medium aan (het doel) brand experience, customer loyalty, internal branding of sales promotion –om er maar eens vier te noemen- veel substantiëler is dan louter aan (het middel) een beetje creativiteit en een vlekkeloze organisatie. Die traditionele sleutel tot de relatie tussen opdrachtgevers en leveranciers is al lang niet meer onderscheidend en binnen het overstelpende aanbod, als commodity, aan prijsval onderhevig. En dat maakt ons aller werk er niet zinvoller op, laat staan leuker.
Want zeg nu zelf: waarmee ga je als eventmanager liever naar je baas? “We hebben zonder al te veel kleerscheuren weer een kunstje voor weinig geflikt” of “kijk eens baas, ik heb 9.000 verwarmingsketels voor je verkocht”. Of als bureau: “wij zijn heus waar heel goed in organiseren en dat doen we nu voor nog minder” of “wat is het je waard als ik je help om je doelen naar maximaal snoeihard resultaat te brengen”.
Hoe leuk en zinnig we ons prachtvak maken heeft niets met de economie te maken, maar met onze eigen instelling en keuze. Maar dan moeten we af van het prisoners dilemma, waarin iedereen steeds krampachtiger voor zichzelf de uitgang uit het cachot probeert te vinden. Het dilemma is namelijk dat we dat alleen SAMEN kunnen.
SAMEN zijn we verantwoordelijk voor de gezonde toekomst van onze industrie en iedereen die daarin zijn inspiratie en transpiratie steekt. De tijd om onze façades en ego’s te laten varen en alleen aan ons eigen belang te denken is nu. Kruip bij elkaar. Klanten en bureaus. Sluit je aan bij het 7C Manifesto of kom met je eigen initiatief. Misschien is het wel tijd voor een nationaal debat om met elkaar –niemand uitgezonderd- tot die nieuwe waardeketen te komen. Ik wil me daar vol voor inzetten. Jij ook? Reageren kan hieronder…
En wat vinden jullie van de begroting? Op GS wordt die als niet extreem genoemd, alleen wel dat er dingen in meerdere posten staan.
Maar laten we ons niet verblinden door de effectiviteit alle inkoopprocedureregeltjes: een accountmanager van een leverancier kreeg regelmatig van overheidsinkopers te horen:"we veranderen de beslispunten en de wegingsfactoren wel even ;)"
En ik vraag me in hemelsnaam af waarom je eerdere ervaringen niet mag meenemen in het beslissingsproces: je wilt toch niet dat de boel wordt gecaterd door het café op de hoek, terwijl uit ervaring blijkt dat MPS/O7 de boel retestrak regelt...
Kritische, doch opbouwend bedoelde noot aan de redactie: Maar is HighProfile niet een beetje laat met dit? Het stond gister al op GeenStijl als ik me niet vergis. Het medium weblog is toch juist bedoeld om snel in te springen op het nieuws?
Geplaatst door: ReneS | donderdag 2 augustus 2007 om 1:25
Tsja. Goed dat IDEA hier een punt van maakt en zich gesteund weet door MKB Nederland. Meteen een perfecte manier om de event branche en IDEA nog eens voor het voetlicht te brengen. Mooie free publicity, met dank aan Bertje Koenders! Ik zou een persconferentie beleggen voor de landelijke media. Het is nu toch komkommertijd dus zeker weten dat je massaal aandacht krijgt en 's avonds in het Journaal en NOVA zit. Geweldig toch? Nog ff iets over de begroting inhoudelijk: 40.000 (VEERTIGDUIZEND!) Euro voor een website. Goeiemorgen. Wel mét database, vooruit. Maar de handtekeningen onder de akkoorden kan men wegens 'technische problemen' niet tonen. Is ook lastig voor 40.000 Euro, dan is het geld voor een goeie scanner wel op. Oh ja, nog één ding: ik mis een post voor de evaluatie van dit event. Effectmeting lijkt mij toch wel van groot belang als je maar liefst driekwart miljoen overheidsgeld besteedt aan een hip evenement.
Geplaatst door: Henk Bouma | donderdag 2 augustus 2007 om 9:43
Mijn eerste reactie was die van een storm in een glas water. Koenders zit hartstikke fout en moet dit vooral nooit meer op die manier doen.
Totdat ik de offerte onder ogen kreeg. Daar staat namelijk iets bijzonders in. Het bureau rekent 100, 90 en 70 dagen door in de offerte. Hoe kan het dan dat er maar een maand voorbereidingstijd was? Ik neem aan dat in de afrekening netjes 31 dagen worden doorberekend..
Bovendien vind ik de manier waarop deze verzamelposten (niet)worden gespecificeerd bedroevend. Ik kan niet goed beoordelen wat er voor deze bedragen exact is geleverd, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hier door leveranciers of bureau schandalig veel geld is verdient. Daar is op zich helemaal niks mis mee, maar in dit geval gaat het wel over publieksgeld. Daar klopt niet veel van.
Geplaatst door: Martijn ter Welle | donderdag 2 augustus 2007 om 10:23
Die 100, 90, 70 dagen zijn verdeeld over 4 of 6 mensen fulltime...
Wat ik meer verbazender vind is dat ze 15 dagen nodig hebben voor individuele contracten. Voor artiesten die belangeloos optreden...
Geplaatst door: ReneS | donderdag 2 augustus 2007 om 12:23
mannen, gaan vinden we nu ineens dat, omdat het publieksgeld is, dat bureaus teveel geld vragen. Tja, als er een budget is (wat min of meer bekend is)de gunning is ook rond, waarom zou je dan niet het onderste uit de kan halen. Of zijn er werkelijk bureaus in de branche die dat niet zouden doen?
wat ik altijd wel weer mooi vindt in dit soort begrotingen is dat de bedragen zo mooi rond zijn.
maar goed.
Geplaatst door: Erik Kuperus | donderdag 2 augustus 2007 om 13:43
ik bedoel natuurlijk; gaan we nu ineens vinden dat. Ofziets.
Geplaatst door: Erik Kuperus | donderdag 2 augustus 2007 om 13:44
ofzoiets
Geplaatst door: Erik Kuperus | donderdag 2 augustus 2007 om 13:45